Terug naar inspiratiemail / Archief

Met vier weken voorafgaand aan Kerst zijn we vandaag, op zondag 28 november, de Adventstijd in gegaan. Het is duidelijk merkbaar dat we kortere dagen beleven en je steeds vroeger de lampen aan moet doen in huis.

Afgelopen vrijdag was er een vervroegde persconferentie met weer nieuwe verscherpte maatregelen én er is net weer een nog besmettelijkere afrikaanse corona-variant gesignaleerd. Geen hoopgevende berichten in deze donkere dagen voor Kerst, zowel letterlijk dus als figuurlijk....

Echter: hoe donker het ook lijkt, blijf openstaan voor het LICHT en vooral voor het Licht van de Hoop!
Ik weet én ervaar zelf ook dat dit soms best lastig is. Daarom wil ik graag dit toepasselijke adventsverhaal van de Kaars met je delen.
 

Het verhaal van de Kaars
 

Heel langzaam brandden eens vier kaarsen.
De omgeving was zo rustig dat men ze kon horen spreken.

De eerste kaars zei: "Ik ben de VREDE.

Ik deed zolang mijn best
opdat mensen geen ruzie zouden maken,
dat ze geen wapens zouden gebruiken,
dat ze niet zouden slaan voor een meningsverschil.
Maar er blijft oorlog overal
en waar mensen in groepen samenkomen
blijven er twisten ontstaan.
Wat heeft het voor zin dat ik voor hen brand?
Niemand, kan mij beletten dat ik uitdoof."

Haar vlammetje werd vlug kleiner en doofde uit.
 

Blijf open staan voor t LICHT!
 

De tweede kaars zei: "Ik ben het VERTROUWEN.

Meestal kan ik gemist worden.
Dus heeft het geen zin meer dat ik blijf branden.
Want ik leer mensen om te geloven
in het leven zelf en in elkaar.
Ik leer hen dat ze samen iets moois kunnen maken,
maar ze luisteren niet.
Hun vertrouwen is zo klein.
Ze geloven alleen wat simpel is
en in dromen die wegvliegen als een veertje.
Mensen vertrouwen niet eens meer hun eigen hart,
en geloven niet in het waarom van hun bestaan."

Toen ze stopte met praten
blies ze zichzelf met een laatste zuchtje uit.
 

En VERTROUW ook op de uitstraling van t Licht
 

"Ik ben de LIEFDE", sprak de derde kaars zachtjes op haar beurt.

"Ik heb de kracht niet gekregen om te blijven branden.
De mensen negeren me.
Ze vergeten zelfs hun naasten te beminnen.
Ik had zo gehoopt
dat ik mensen kon helpen
om elkaar warmte te geven,
en het gevoel dat er altijd Iemand
ook van hen hield - zelfs al wist men dat niet."

Ze wachtte niet langer en doofde uit.

Plots kwam er een kind aan
en zag de drie uitgedoofde kaarsen.

Het keek naar de Vrede
waarvan het licht verdwenen was,
en naar het Vertrouwen
dat het nodig had om groot te worden
en om moedig te zijn,
en naar de Liefde
omdat het kind niet alleen wilde zijn.
 

Verspreid zelf het Licht van de LIEFDE
 

"Waarom branden jullie niet langer?"
riep het kind vol onzekerheid uit.

De drie kaarsen spraken tot het kind
en vertelden hoe slecht het met hen ging.
Nadat dit alles gezegd was
begon het kind te wenen.

Toen zei de vierde kaars:
"Wees niet bang, mijn kind.
Nu ik nog brand
kunnen we de andere kaarsen weer aansteken.

Want ik ben de HOOP!"
 

En houd 't vuur van de HOOP brandende!
 

Met glanzende ogen nam het kind de kaars van de Hoop
en stak de andere kaarsen weer aan.
Het vlammetje van de Hoop
wilde het kind nooit uit het leven laten verdwijnen!

Wat Mij persoonlijk helpt om in t Licht van Liefde, Hoop en Vertrouwen te blijven is het volgen van de (gratis) Lichtmeditaties via www.steffreriks.nl, die ik in mijn vorige Spiegeling bericht al even noemde. Wellicht ook behulpzaam voor jou....

Ik wens je ondanks alle onrust een hoopvolle Adventstijd. Blijf op jóuw manier in contact met t LICHT!

Met warme en lichtgevende Hartegroet,

Mirjam